Inne wydania: | Lista utworów:
Czas trwania: 45:31 Data wydania: 25.05.2012 Wytwórnia: Nuclear Blast Producent/miksowanie: Peter Tägtgren Mastering: Jonas Kjellgren Projekt okładki: Jobert Mello / Peter Sallai |
| Informacje
Opis płyty: Album koncepcyjny. Po raz pierwszy zespół zanurzył się w historię własnego kraju, cofając się do czasów Szwedzkiego Imperium i wojen o Dominium Maris Baltici. Szczegóły: 1. Dominium Maris Baltici Chciwość jest jednym z czynników pchających ku wojnie. Władcy Szwecji mieli ambitny plan: chcieli przekształcić Morze Bałtyckie w szwedzkie morze wewnętrzne, po łacinie - dominium maris Baltici (władcy Morza Bałtyckiego) i dzięki temu czerpać pieniądze z handlu i cła. Wojna ma tendencje do przeciągania się gdy już się rozpoczęła. Trzymanie ogromnej najemnej armii na własnym terytorium byłoby ekonomicznym szaleństwem. Armia musi po prostu „karmić sama siebie” podczas podboju. Innymi przyczynami ekspansji terytorialnej Szwecji jest pogoń szlachty za bogactwem oraz imponująca energia i ambicja królów Szwecji, a przede wszystkim umiejętności szwedzkiej armii. 2. The Lion From The North Gustaw II Adolf ma zaledwie 17 lat kiedy przejmuje tron od swojego ojca Karola IX w 1611 roku. Wraz z genialnym politykiem Axelem Oxenstierna’em po swojej stronie, młodzieniec sprawnie zarządza państwem i powoli buduje potęgę militarną. Obaj są zdeterminowani, aby wykreować Szwecję na potężną frakcję w Europie. Młody król odziedziczył po ojcu trzy trwające wojny, jednak Gustaw Adolf udowadnia, że jest utalentowanym i szybko uczącym się dowódcą wojskowym. Po początkowym niepowodzeniu, król wkrótce zdobywa zwycięstwo po zwycięstwie. Kiedy wygrał wojny przeciw Danii, Rosji i Polsce, jego uwagę zwróciły Niemcy. Wybuchła krwawa, ogólnoeuropejska wojna pomiędzy katolikami, a protestantami, która trwała przez wiele lat – konflikt ten został zapamiętany jako Wojna Trzydziestoletnia. Ambicje Gustawa Adolfa związane były z religią oraz celami polityki handlowej. Z rozkazem zdobycia serc i umysłów Niemców, Szwedzka propaganda z powodzeniem wykorzystała starą przepowiednię, która głosi, że pewnego dnia, złoty lew z północy przybędzie aby wesprzeć ludzi prawdziwie wierzących (czyli protestantów). Lew ma pokonać orła i wtedy upadnie imperium zła (Święte Cesarstwo Rzymskie i katolicy). W całej propagandzie rolę Lwa z Północy odgrywał Gustaw Adolf. 3. Gott Mit Uns Szwedzka armia, prowadzona przez Gustawa Adolfa, rozprzestrzenia się na terytorium Niemiec jak szarańcza zostawiając za sobą pogorzelisko. Ich wróg – Liga Katolicka oraz Święte Cesarstwo Rzymskie – robią co mogą aby stawić opór. Antagoniści spotykają się 7 września 1631 roku na otwartym polu, niedaleko wioski Breitenfeld, na obrzeżach Lipska. Bitwa ta zostanie zapamiętana jako największa z rozegranych podczas Wojny Trzydziestoletniej. Gustaw Adolf, wraz ze wsparciem Saksonii, zmierzył się z przeciwnikiem, który przywykł do zwycięstw, pod przywództwem generała Tilly’ego. Szwedzi szli w bój z okrzykiem „Gott mit uns” na ustach (Bóg z nami). Motto to będzie później często wykorzystywane np. przez Wermacht. Po siedmiu godzinach bitwy Szwedzko – Saksońska armia zwycięża dzięki swej żelaznej dyscyplinie, mobilności wojsk oraz ogromnym zapleczom ogniowym. Tego dnia dwanaście tysięcy ludzi zginęło. Triumf na polach Breitenfeld jest największym osiągnięciem w wojskowej karierze Gustawa Adolfa. Marsz po zwycięstwo trwa dalej. 4. A Lifetime Of War Przez długi czas, armia szwedzka składa się głównie z chłopów i rolników, którzy otrzymali przeszkolenie wojskowe, a nie z najemników jak w innych europejskich krajach. Mężczyźni miedzy 18, a 40 rokiem życia nadający się do służby, zostają przymusowo wcieleni do wojska. 5. 1648 W 1648 roku Europa jest zmęczona wojną, a lata pokojowych rozmów w Wesfalii w końcu budzą nadzieję na lepsze jutro. Generałowie wojny przygotowują się do pokoju, który, mają nadzieję, nastanie lada dzień. Lecz nie wszyscy pragną pokoju. Wyjątkowo bezwzględny generał Königsmarck wkracza do Czech z trzema tysiącami żołnierzy i z powodzeniem przejmuje Mala Strane – jedną z dzielnic Pragi. Wojska zagrabiły wtedy przeróżne skarby, w tym słynny Codex Argenteus – Srebrną Biblię (która nadal jest w rękach szwedzkich). Jednak to za mało dla chciwego Königsmarcka – kuszony obaleniem faktu jako, że Praga jest miastem nie do zdobycia, postanawia ją podbić. Mieszkańcy stawiają zaciekły opór mimo braku broni i jakiegokolwiek doświadczenia. Straszne bitwy rozgrywają się wzdłuż mostu Karola. Oddział 745 studentów, prowadzony przez jezuickiego profesora, blokuje przejście na drugą stronę mostu, a miejscowi żydzi zorganizowali straż pożarną. Praga przetrwała. Kolejną osobą dostrzegającą szansę na sukces w podboju Pragi jest Karol Gustaw – ambitny, lubiący ryzyko, krewny i były narzeczony, panującej wtedy szwedzkiej królowej Christiny. Karol wraz z sześcioma tysiącami mężczyzn wsparli Königsmarcka 24 września. Oblężenie miasta trwa dalej. Szwedzi nieustannie bombardują wschodnią stronę, a Königsmarck pisze w liście: „Nie opuścimy miasta dopóki żołnierze nie przeleją ostatniej kropli krwi, a miasto nie zamieni się w cmentarz.” Praga trzęsie się pod ostrzałem, duża część fortyfikacji zamienia się w pył. Szwedzi zdecydowali się szturmem zniszczyć ustawione wokół miasta drewniane palisady, oraz wyrżnąć chowających się za nimi obrońców, lecz Czesi nie pozostawali dłużni - pod osłona nocy zakradali się do obozu i „pozbywali się” najeźdźców. Szwedzki atak słabnął. Gdy niedługo potem Karol Gustaw otrzymał depeszę o wyniku pokojowych rozmów w Westfalli, był zmuszony zakończyć oblężenie i miał powiedzieć: „To koniec Wojny Trzydziestoletniej, wszystko kończy się w mieście, w którym wszystko się zaczęło.” Praga szaleje z radości. 6. The Carolean's Prayer Szwedzka kawaleria nie używała broni w ten sam sposób jak inne europejskie siły konne - Jeździli znacznie bliżej siebie, tak blisko, że siedzieli na koniach kolano przy kolanie. To znacznie potęgowało siły bojowe kawalerii – tak długa, jak tylko mogli uniknąć zestrzelenia podczas ładowania broni. Taktyka szwedzkiej piechoty również różniła się od tej w innych krajach. Szwedzi są bardziej agresywni, nie strzelają z muszkietów dopóki nie zobaczą białka w oczach wroga, a po oddaniu salwy nie przeładowują, a rzucają się na nich z pikami, bagnetami czy mieczami. Taka taktyka ma swoje plusy: dzięki niej można pokonać o wiele większą armię, lecz wymaga to od wszystkich żołnierzy żelaznej dyscypliny i niesamowitej odwagi. Religia odgrywa ważną rolę w przekonaniach żołnierzy. Oficerowie nawoływali, aby nie bać się wrogich kul – jest to bezcelowe, ponieważ żadna wroga kula nie dosięgnie mężczyzny bez woli Boga. Taktyka działała, ponieważ każdy, począwszy od króla a kończąc na zwykłym żołnierzu, wierzyli, że Bóg jest po ich stronie. 7. Carolus Rex Wielka Wojna Północna wybucha w lutym 1700 roku. Sąsiednie kraje planują przejąć z powrotem tereny, które utracili w XVII wieku. Szwecja jest atakowana z trzech stron – antagoniści są przekonani, że rządzona przez niedoświadczonego, nastoletniego króla, będzie łatwym łupem. 8. Killing Ground Wojska szwedzkie oraz sasko-rosyjskie, spotkały się w pobliżu miasta Fraustadt (dzisiejsza Wschowa) w dniu 3 lutego 1709 roku. Wydaje się, że Saski generał Schulenburg jest na wygranej pozycji – na rozkazy ma 18 000 żołnierzy oraz 32 armaty. Szwedzki generał Rehnskiöld dowodzi 9 000 ludzi, a jego wojsko nie posiada żadnych armat. Wojska sasko-rosyjskie zajmują również o wiele bardziej dogodną pozycję – są osłonięci lasem. Generał Rehnskiöld w takich warunkach nie ma żadnych szans – postanawia użyć podstępu. Zwabia Schulenburga w pułapkę poprzez zainscenizowanie nagłego odwrotu, co Sasi oczytali jako zwykłą tchórzliwą ucieczkę i postanawiają ich dogonić i zmiażdżyć – tym sposobem walka przeniosła się na otwarte pole, miejsce idealne dla żołnierzy szwedzkich. Niedługo potem rozpoczyna się bitwa właściwa. Po 7 godzinach walki, wzięta z zaskoczenia, jest zdruzgotana – 8,000 żołnierzy zginęło, a drugie tyle zostało rannych. Starty po stronie szwedzkiej są znacznie mniejsze: 424 zabitych i 1,100 rannych. Bitwa o Fraustadt jest jednym z największych zwycięstw, ale również jednym z najbardziej wstydliwych wydarzeń w całej historii Szwecji. Pod koniec bitwy wielu z wrogich żołnierzy poddaje się Szwedom – rzucają broń o błagają o łaskę. Szwedzi biorą Sasów do niewoli, a Rosjanie mają inny pomysł. Przed bitwą Schulenburg rozkazał Rosjanom aby założyli swoje białe marynarki na lewą, czerwoną stronę – w ten sposób wyglądali jak żołnierze Sascy. Gdy generał Rehnskiöld dowiaduje się, że wśród więźniów są Rosjanie, podejmuję drastyczne kroki – każe okrążyć wszystkich 500 więźniów rosyjskich, po czym wydaje rozkaz egzekucji ich wszystkich - tym sposobem odpłacił się Rosjanom za okrucieństwa, których dopuszczali się w krajach bałtyckich. Masakra rosyjskich więźniów budzi powszechne przerażenie w ówczesnej Europie. To nie tylko łamało prawa wojny, to jest tak nikczemne ponieważ zostało zaplanowane i wykonane z zimną krwią, a rozkaz wydał dowódca osobiście. 9. Poltava Karol XII jest genialnym taktykiem na polu bitwy, ale jako strateg sprowadza na Szwecję katastrofę. Kolejny wróg czeka: Ruski car Piotr Wielki, ale krótkowzroczność Karola XII doprowadziło do tragedii. Armia Karola na początku zostaje zaatakowane przez brutalny i bezwzględny żywioł, jakim jest rosyjska zima. Już mocno poturbowane wojsko zostaje zmiażdżone w Połtawie, na Ukrainie, w lecie 1709 roku. Ponad 6,900 ludzi ginie w bitwie, a 23,000 zostaje wziętych do niewoli. Król jest zmuszony uciekać do Turcji, gdzie spędza pięć lat rozmyślając o zemście na Piotrze Wielkim, lecz skończyło się na samych myślach, Wreszcie Turcy zmęczeni już towarzystwem Szwedzkiego gościa, wyrzucają go ze swego królestwa. 10. Long Live The King Podczas pięcioletniego pobytu w Turcji, Karol XII nie robi nic, żeby polepszyć sytuację Szwecji. Kiedy wraca do królestwa w 1715 roku, Prusy i Hanower przechodzą na stronę wroga. Król zamierza przejąć inicjatywę , jeśli to w ogóle możliwe, i decyduje się zaatakować Norwegię. Karol XII postrzega twierdzę we Fredriksten jako klucz do wschodniej Norwegii i zaczyna oblężenie w 1718 roku. Lecz gdy przebywa w okopie późnym wieczorem 30 października, kula kładzie kres jego wątpliwym planom. Oficjalny raport w tej sprawie głosi, że Król poległ za sprawą wrogiej kuli, lecz zaraz po zabójstwie w obozie zaczynają krążyć plotki, że był to właściwie zamach. Morderstwo czy nie, jedna rzecz jest pewna: razem ze śmiercią króla, umarło Imperium Szwedzkie. Po feralnym strzale, szczątki króla zostaną zabalsamowane i zabrane do Sztokholmu w dębowej trumnie. Tłumy poddanych podążą za Karolem XII w jego ostatniej podróży po Szwecji, dzieląc się na tych co odczuwają smutek lub ulgę. Czarno odziany kondukt pogrzebowy w końcu dotrze do Pałacu Kelberg w Sztokholmie 27 stycznia 1719 roku, 19 lat po tym, kiedy król opuścił stolicę. 11. Ruina Imperii Po nagłej śmierci Karola XII, szwedzkie dowództwo legło w gruzach. Każdy musiał przetrwać na własną rękę. Ucieczka z Norwegii zaczęła się trzy dni po śmierci króla. Brakowało zaopatrzenia, wielu chorowało, a zimno było bezlitosne. Armia generała Armfelta osiągnęła szczyt możliwości. Maszerując przez góry, w szalejących zamieciach śnieżnych, bez jakiegokolwiek zimowego sprzętu, tysiące Karolinów straciło życie. Porozumienia pokojowe po Wojnie Północnej ograniczyły wpływy Szwecji. Kraje bałtyckie, część Finlandii oraz terytoria Niemieckie zostały odebrane najeźdźcy. Mimo wszystko, Szwecja nie protestowała. Królestwo mogło zachować większość terytorium Finlandii, chociaż jej południowa część było okupowana przez Rosjan. Szwecja ma również prawo do północno-niemieckich kolonii. Innymi słowy – mogło być gorzej. Jasnym stało się, że upadek Złotego Wieku był katastrofą dla Szwecji, nie tylko z powodów terytorialnych, lecz także pod względem cierpienia setek istnień. 200,000 żołnierzy oddało swe życie. Ta ogromna liczba obezwładnia pod różnymi względami. Długie lata wojny pochłonęły wielu mężczyzn. Kobiety musiały wykonywać męskie prace podczas uprawy ziemi – był to dla nich trudny okres. Kraj był w nędzy pod względem ekonomicznym. To koniec Wielkiej Wojny Północnej, a zarazem koniec świetności Szwecji jako ponad stuletniej Europejskiej potęgi, która nigdy nie powróci.
opis płyty - Neither | |
